บทนำ
จะไปเที่ยวต่างประเทศคนเดียวทั้งทีก็อยากลองไปหาประสบการณ์แปลกใหม่ดูบ้าง ครั้งแรกมันต้อง ญี่ปุ่น นี่แหละ! แดนอาทิตย์อุทัย ประเทศที่ขึ้นชื่อเรื่องความเป็นระเบียบ และความคิดสร้างสรรค์ ประเทศที่เป็นจุดหมายของใครหลายๆ คน ไม่ว่าจะมาเรียน มาเที่ยว แต่สำหรับผมมาเป็น Wwoofer!
ปลายเดือนตุลาคม-ต้นพฤศจิกายนปี 2017 จึงเป็นบทเริ่มต้นเรื่องราวของชายหนุ่มผู้แสวงหาคุณค่าของชีวิต พูดให้ดูเวอร์ไปแบบนั้น ถ้าพูดกันบ้านๆ ก็คือลูกจ้างชั่วคราวดีๆ นี่เอง ทำงานแลกที่พัก และข้าวประทังชีวิต มันต้องแบบนี้แหละ ผมเบื่อแล้วกับเมืองหลวง ตึกสูง ขอมาลองใช้ชีวิตแบบชนบทง่ายๆ สบายๆ เรียกได้ว่าเป็น Little forest ฉบับชายหนุ่มเลยก็ว่าได้
ชนบทญี่ปุ่นในการ์ตูนแบบผมได้แต่จินตนาการมันเป็นแบบไหน? ธรรมชาติ วิถีชีวิต การเกษตร แต่พอมาเจอของจริงหลายอย่างกลับไม่เป็นแบบที่เราคิด มันเปลี่ยนมุมมองของผม ผมได้พบแก่นแท้ของญี่ปุ่นจริงๆ แบบที่ไม่เคยคิดว่าจะมี ผ่านบ้านโฮสต์ที่เป็นครูสอนดนตรี ทั้งอร่อย กลมกล่อม ไพเราะ มีรอยยิ้มและน้ำตา
เดินทางไปพร้อมกันกับหมาป่าสีน้ำเงินตัวนี้ และเสียงคลื่นของจังหวัดวากายะมะ-Wakayama มาติดตามและเป็นกำลังใจไปพร้อมๆ กันเลยครับ
Chapter I : ทุกสิ่งใหม่ที่ วากายะมะ
EP1: วูฟโฮสต์เรียกว่าบ้าน สภาพแบบนี้ไม่น่าใช่!!
ที่พักสำหรับครึ่งเดือนของผม ข้างนอกอาจดูไม่ต่างจากบ้านญี่ปุ่นทั่วไป แต่ข้างในนี่สิ แม่เจ้า!!
EP2 : บ้านนอก(เขา) ไร่ข้าวริมทาง(รถไฟ)
โฮสต์ก็พาไปไร่ ไกลแค่ไหนก็ในหุบเขา ที่มีรางรถไฟตัดผ่านน่ะสิ
EP3 : เซอร์ไว (Survive) ไต้ฝุ่นมา!!
ครั้งแรกของการมาเยือนญี่ปุ่น ต้องเรียกว่าถูกที่ ถูกเวลามาก ไต้ฝุ่น ขนาดใหญ่พัดเข้าชายฝั่ง วิ่งสิครับรออะไร
EP4 : โอ้ยชีวิต! หลงทางในหมู่บ้าน
หมู่บ้านแสนสงบ คนไม่เยอะบ้านช่องสะอาดตา ชมนกชมไม้ อ้าว! หลงทาง!! ใครจะช่วยเราได้ คนก็ไม่มี
EP5 : จากพี่ชายกลายเป็น ผู้ปกครอง
วันนี้พิเศษ มีน้องๆ 3 สาวมัธยมสุดจะคาวะอี้ มาพักที่บ้านด้วย พี่ชายแสนดี ต้องไปเป็นผู้ปกครอง ทำยังไงดี?
หลังจากความยากลำบากในการตามหาบ้านโฮสต์ ซึ่งไม่ได้อยู่ในแผนที่อากู๋ ในที่สุดผมก็มาถึงเมืองคุชิโมโตะ-Kushimoto จังหวัดวากายะมะ-Wakayama เพียงก้าวเท้าลงสถานีได้ไม่นาน โฮสต์คุณแม่ก็ขับรถมารับ ตรงตามเวลานัดเป๊ะ!! เรื่องเวลาเรื่องใหญ่ เรื่องความไว ไม่ต้องสน ไม่พูดพล่ามทำเพลง คุณแม่วัยเกือบ 60 ปี สับเกียร์ออกตัวแรงยิ่งกว่า ดอม โดมินิค โทเร็ตโต้ ไมล์วัดของรถพุ่งไปที่ 90 km/hr ในขณะที่รถวิ่งผ่านป้ายจำกัดความเร็ว 60km/hr ลัดเลาะซอกซอยอย่างเร็ว พาผมมาถึงบ้านที่อยู่สูงขึ้นไปบนภูเขา ผมเลยให้ฉายาโฮสต์แม่ว่า “696 แห่งคุชิโมโตะ”
![WWOOFJP EP1 pic_171229_0013](https://www.womjapan.com/wp-content/uploads/2018/01/WWOOFJP-EP1-pic_171229_0013-768x576.jpg)
![WWOOFJP EP1 pic_171229_0012](https://www.womjapan.com/wp-content/uploads/2018/01/WWOOFJP-EP1-pic_171229_0012-768x576.jpg)
สภาพภายนอกเป็นบ้านไม้สน มารู้ทีหลังว่าบ้านหลังนี้อายุเกือบ 70 ปีแล้วจ้า ด้านหน้าปลูกดอกไม้น่ารัก นี่มันเหมือนบ้านในการ์ตูนเลยนะ บริเวณด้านข้างบ้านปลูกต้นไม้ พวกเชอรี่ ส่วนหลังบ้านเป็นสวนผัก และเล้าไก่
บ้านหลังนี้ยังเลี้ยงสุนัขไว้หนึ่งตัวชื่อ เจ้าโระคุ (เลขหก) เป็นฟิลลิ่งโฮมสเตย์แสนอบอุ่น ทำให้เลือดชาวไร่ในตัวผมพุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย
おじゃまします!โอะจามาชิมาสสสสส
ขอรบกวนด้วยนะคร้าบ
ประตูบานเลื่อนไม้ขนาดใหญ่ (หนักด้วย) ถูกเปิดออกพร้อมกับคำว่า โอ้โห!!!! นี่บ้าน? เราจะอยู่ที่นี่อีกครึ่งเดือนเลยนะ!
![WWOOFJP EP1 pic_171229_0010](https://www.womjapan.com/wp-content/uploads/2018/01/WWOOFJP-EP1-pic_171229_0010-768x576.jpg)
นึกภาพคุณไปร้านกาแฟชิคๆ คูลๆ ที่ตกแต่งสวยๆ มันช่างได้อารมณ์เจแปน ภายในบ้านมองผ่านๆ เหมือนจะรก เพราะมีข้าวของค่อนข้างเยอะ แต่เดี๋ยวก่อน!!! ถ้ามองให้ชัดขึ้น มันคืองานศิลป์
ทุกสิ่งอย่างถูกจัดวางในที่พอเหมาะของมันอย่างมีระเบียบ สิ่งที่ทำเอาผมกรี๊ดสาวแตก คงจะเป็น.....
![WWOOFJP EP1 pic_171229_0004](https://www.womjapan.com/wp-content/uploads/2018/01/WWOOFJP-EP1-pic_171229_0004-768x576.jpg)
เปียโนกับกีตาร์คลาสสิค!!!
ด้วยความที่ผมเป็นนักดนตรี และไม่รู้มาก่อนว่าโฮสต์แม่เป็นครูดนตรี!! เพราะในรายละเอียดสมัครวูฟระบุแค่เป็นครู ไอ้เราก็นึกว่าคงได้ไปช่วยสอนเด็กอะไรประมานนั้น เลยดีใจมากที่จะได้เล่นดนตรีที่เรารัก
ยัง! ยังมีอีก ภาพวาดสวยๆ ทั้งสีน้ำมัน สีน้ำ ยังมีภาพเขียน ภาพประกอบติดตามผนังไม้ยิ่งดู ยิ่งอิน โฮสต์บอกว่าครอบครัวมีกันสามคนแต่ตอนนี้ลูกชาย ที่เป็นนักวาดการ์ตูน อาศัยอยู่ในเมืองเพื่อทำตามความฝันที่จะเป็นนักวาดการ์ตูนผู้ยิ่งใหญ่!!
ภาพวาดพวกนี้เป็นของลูกชายจ้า
![WWOOFJP EP1 pic_171229_0006](https://www.womjapan.com/wp-content/uploads/2018/01/WWOOFJP-EP1-pic_171229_0006-768x576.jpg)
ส่วนที่ชอบที่สุดคงเป็นมุมพักผ่อนเล็กๆ อยู่ติดกับครัว มีเครื่องเล่นแผ่นเสียงยุคเก่า มีแผ่นเสียงคาดว่ายุค 80’s เต็มไปหมด พร้อมหนังสือมากมายเกือบจะเป็นห้องสมุดขนาดเล็กได้เลย
![WWOOFJP EP1 pic_171229_0005](https://www.womjapan.com/wp-content/uploads/2018/01/WWOOFJP-EP1-pic_171229_0005-768x576.jpg)
![WWOOFJP EP1 pic_171229_0011](https://www.womjapan.com/wp-content/uploads/2018/01/WWOOFJP-EP1-pic_171229_0011-768x576.jpg)
![WWOOFJP EP1 pic_171229_0009](https://www.womjapan.com/wp-content/uploads/2018/01/WWOOFJP-EP1-pic_171229_0009-768x576.jpg)
เห้ย!! รวมๆ แล้วนี่มันเหมือน งานนิทรรศการศิลปะ ดนตรี ห้องหนังสือ ประวัติศาสตร์ครูดนตรีถูกรวบรวมไว้ให้ผมได้เสพสรร โอ้ย ฟิน มากกกก
![WWOOFJP EP1 pic_171229_0003](https://www.womjapan.com/wp-content/uploads/2018/01/WWOOFJP-EP1-pic_171229_0003-768x1022.jpg)
ผมเดินตรงไปยังห้องน้ำ น่ารักมาก! ห้องขนาดเล็กใต้บันไดถูกออกแบบให้เป็นทั้งห้องเก็บของ และอีกฟากเป็นห้องน้ำ มีเพียงโถเล็กๆ และผ้าไหมพรมลายกระต่ายถักคลุมฝาชักโครกเพื่ออุ่นตูดยามเช้า
แต่เดี๋ยวนะ! แล้วอาบน้ำที่ไหน?
เห้ย! คงไม่ได้อาบนอกบ้านนะ ผมหันไปถามโฮสต์เรื่องที่อาบน้ำ
โฮสต์เลื่อนบานประตูไม้บานใหญ่ขนาดสองคนแบกด้วยแขนข้างเดียว ก็พบว่าด้านหลังเป็นห้องที่มีอ่างอาบน้ำ !!
![WWOOFJP EP1 pic_171229_0002](https://www.womjapan.com/wp-content/uploads/2018/01/WWOOFJP-EP1-pic_171229_0002-768x576.jpg)
เราเรียกมันว่า “โอะฟุโระ” ห้องอาบน้ำแบบโบราณ อ่างไม้และพื้นไม้สำหรับปูนั่ง สภาพผ่านการใช้งานมายาวนาน หอมกลิ่นไม้สน ผสมกลิ่นตะไคร่ ช่างกลมกล่อมรูจมูกเสียจริง
ผมขอแนะนำธรรมเนียมการอาบน้ำสไตล์ญี่ปุ่นของที่บ้านนี้สักเล็กน้อย
1. ถ้าเราเป็นแขก เขาจะให้เราลงแช่ก่อน
2. ผมไม่ใช่แขก เป็นคนไทย และถือเป็นคนในครอบครัว ดังนั้นเขาจึงเรียงจากเพศชายก่อน แล้วก็เรียงลำดับอายุ อายุมากกว่าลงโอะฟุโระก่อน ผมจึงได้อาบลำดับที่สอง
3. น้ำร้อนไม่ได้มาจากไฟฟ้า ต้องต้มผ่านเตาฟืนนอกบ้านแล้วให้ความร้อนผ่านเข้ามาจนได้อุณหภูมิที่พอเหมาะ ซึ่งผมต้องรับผิดชอบเรื่องไฟ ส่วนโฮสต์พ่อจะอยู่ฝ่ายควบคุมอุณหภูมิ
4. ก่อนลงอ่าง ให้ล้างตัว ถูสบู่ให้สะอาดก่อนโดยใช้น้ำจากฝักบัว แล้วค่อยลงไปแช่ พอแช่ได้สักพักจะต้องขึ้นมาล้างตัวอีกรอบแล้วลงไปแช่ใหม่ ทำไม? อันนี้ไม่รู้ น่าจะเกี่ยวกับความสบายตัว ดังนั้นการอาบน้ำของญี่ปุ่นจึงเป็นการผ่อนคลายหลังจากทำงานหนักมาทั้งวัน เรียกว่า มินิออนเซน (ผมตั้งเอง)
5. น้ำที่แช่วันนี้จะไม่ปล่อยทิ้ง แต่จะต้มใหม่อีกครั้งในวันถัดไป 2 วันเปลี่ยนน้ำเพื่อประหยัด และเพื่อความเข้มข้น (นึกถึงน้ำซุป)
![WWOOFJP EP1 pic_171229_0001](https://www.womjapan.com/wp-content/uploads/2018/01/WWOOFJP-EP1-pic_171229_0001-768x1023.jpg)
![WWOOFJP EP1 pic_171229_0015](https://www.womjapan.com/wp-content/uploads/2018/01/WWOOFJP-EP1-pic_171229_0015-768x1024.jpg)
ทุกวันหลังเลิกงาน ผมต้องมานั่งยัดฟืนเข้าเตาไปเรื่อยๆ จนกว่าจะได้ยินเสียงตะโกนว่า OK! กว่าจะได้อุณหภูมิที่เหมาะสมทำเอาหน้าดำกันเลยทีเดียว ส่วนอุปกรณ์ก่อไฟจะใช้น้ำมันก๊าซในการจุดชนวน
วันแรกของผมกับอ่างอาบน้ำจึงมีความทรงจำที่ลืมไม่ลง ยัดฟืนมาตั้งนาน จะแช่ให้สบายตัวไปเลย!!
เมื่อเปลื้องผ้าให้ผิวกายกระทบไอน้ำ หย่อนเท้าข้างแรกสัมผัสกับน้ำ เท่านั้นแหละ เชี่ย!!! ร้อน!!! พอดี? นี่เรียกน้ำเดือดป้ะ?
นั่นแหละครับ เรื่องของอ่างอาบน้ำ
ทุกวันนี้ผมยังไม่เข้าใจกับคำว่า “อุณหภูมิที่พอดี”
こっち、こっち โคะจิๆ ทางนี้ๆ
โฮสต์แม่เรียกผมไปดูห้องพัก ห้องนอนขนาดนอนได้สองคนกำลังดี ปูเสื่อทาทามิไว้พร้อม มีประตูบานใหญ่แบบญี่ปุ่นเปิดรับลมได้ดี พอตกกลางคืนก็หนาวจับใจ
ฟูกผืนใหญ่และผ้าห่มถูกกองไว้ ผมคาดหวังให้เปิดตู้ออกแล้วเจอโดราเอม่อน แต่กลายเป็นโต๊ะบูชาพระแทน สาธุ .....
![WWOOFJP EP1 pic_171229_0008](https://www.womjapan.com/wp-content/uploads/2018/01/WWOOFJP-EP1-pic_171229_0008-768x576.jpg)
หลังจากวางกระเป๋าลง กำลังจะหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม เอ้าๆ! เสร็จแล้วตามแม่มานะ จะพาไปดูไร่ เสียงโฮสต์แม่ดังมาจากหน้าบ้านพร้อมเสียงรถมินิแคปที่สตาร์ทเครื่องไว้พร้อมออกเดินทาง
ไฮ่!!! จะไปเดี๋ยวนี้ละคร้าบบบบบ
การเป็นนิฮงจินชาวไร่ของผม ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว.......
![WWOOFJP EP1 pic_171229_0007](https://www.womjapan.com/wp-content/uploads/2018/01/WWOOFJP-EP1-pic_171229_0007-768x576.jpg)