วูฟญี่ปุ่นครั้งแรกก็ติดใจแล้ว EP14 : ต้มยำกุ้ง

ท่องเที่ยว / Japan through my eyes
Published · Updated 22.08.2018

บทนำ

จะไปเที่ยวต่างประเทศคนเดียวทั้งทีก็อยากลองไปหาประสบการณ์แปลกใหม่ดูบ้าง ครั้งแรกมันต้อง ญี่ปุ่น นี่แหละ! แดนอาทิตย์อุทัย ประเทศที่ขึ้นชื่อเรื่องความเป็นระเบียบ และความคิดสร้างสรรค์ ประเทศที่เป็นจุดหมายของใครหลายๆ คน ไม่ว่าจะมาเรียน มาเที่ยว แต่สำหรับผมมาเป็น Wwoofer!

ปลายเดือนตุลาคม-ต้นพฤศจิกายนปี 2017 จึงเป็นบทเริ่มต้นเรื่องราวของชายหนุ่มผู้แสวงหาคุณค่าของชีวิต พูดให้ดูเวอร์ไปแบบนั้น ถ้าพูดกันบ้านๆ ก็คือลูกจ้างชั่วคราวดีๆ นี่เอง ทำงานแลกที่พัก และข้าวประทังชีวิต มันต้องแบบนี้แหละ ผมเบื่อแล้วกับเมืองหลวง ตึกสูง ขอมาลองใช้ชีวิตแบบชนบทง่ายๆ สบายๆ เรียกได้ว่าเป็น Little forest ฉบับชายหนุ่มเลยก็ว่าได้

ชนบทญี่ปุ่นในการ์ตูนแบบผมได้แต่จินตนาการมันเป็นแบบไหน? ธรรมชาติ วิถีชีวิต การเกษตร แต่พอมาเจอของจริงหลายอย่างกลับไม่เป็นแบบที่เราคิด มันเปลี่ยนมุมมองของผม ผมได้พบแก่นแท้ของญี่ปุ่นจริงๆ แบบที่ไม่เคยคิดว่าจะมี ผ่านบ้านโฮสต์ที่เป็นครูสอนดนตรี ทั้งอร่อย กลมกล่อม ไพเราะ มีรอยยิ้มและน้ำตา

เดินทางไปพร้อมกันกับหมาป่าสีน้ำเงินตัวนี้ และเสียงคลื่นของจังหวัดวากายะมะ-Wakayama มาติดตามและเป็นกำลังใจไปพร้อมๆ กันเลยครับ

Chapter I : ทุกสิ่งใหม่ที่ วากายะมะ

EP1: วูฟโฮสต์เรียกว่าบ้าน สภาพแบบนี้ไม่น่าใช่!!

ที่พักสำหรับครึ่งเดือนของผม ข้างนอกอาจดูไม่ต่างจากบ้านญี่ปุ่นทั่วไป แต่ข้างในนี่สิ แม่เจ้า!!

EP2 : บ้านนอก(เขา) ไร่ข้าวริมทาง(รถไฟ)

โฮสต์ก็พาไปไร่ ไกลแค่ไหนก็ในหุบเขา ที่มีรางรถไฟตัดผ่านน่ะสิ

EP3 : เซอร์ไว (Survive) ไต้ฝุ่นมา!!

ครั้งแรกของการมาเยือนญี่ปุ่น ต้องเรียกว่าถูกที่ ถูกเวลามาก ไต้ฝุ่น ขนาดใหญ่พัดเข้าชายฝั่ง วิ่งสิครับรออะไร

EP4 : โอ้ยชีวิต! หลงทางในหมู่บ้าน

หมู่บ้านแสนสงบ คนไม่เยอะบ้านช่องสะอาดตา ชมนกชมไม้ อ้าว! หลงทาง!! ใครจะช่วยเราได้ คนก็ไม่มี

EP5 : จากพี่ชายกลายเป็น ผู้ปกครอง

วันนี้พิเศษ มีน้องๆ 3 สาวมัธยมสุดจะคาวะอี้ มาพักที่บ้านด้วย พี่ชายแสนดี ต้องไปเป็นผู้ปกครอง ทำยังไงดี?

Chapter II : อยู่เป็น

EP6 : เบนโตะของฉันอร่อยที่สุด

การที่เราต้องไปทำงานเองคนเดียวมันก็ดูเหงาๆ และที่สำคัญ ห่อข้าวไปกินเองนะ

EP7 : เจอผีญี่ปุ่น! ต้องทำยังไง

จากที่มองไปรอบๆก็ไม่มีตุ่ม ให้ลงไปซุกตัวหลบ ได้แต่บอกว่า โอยะสุมิ นอนเถอะนะ เราขอ

EP8 : บทเพลง Country Road และกลิ่นกาแฟดริป ในวันฝนตก

กิจกรรมของชาวไร่ชาวนาที่นี่ในวันที่อากาศไม่เป็นใจ มันช่างเป็นศิลปะเสียจริง

EP9 : หลังสู้ฟ้า หน้าสู้ดิน

งานเกี่ยวข้าวเสร็จไปแล้ว แต่กิจกรรมเกี่ยวกับไร่ข้าวยังไม่หมด

EP10 : เด็กขุดมัน

ใกล้เข้าฤดูหนาว หลังการเก็บเกี่ยวข้าว ก็ได้เวลาขุดมันหวาน โอโห!! มันใหญ่มาก!!

EP11 : จากชาวนา มาเป็นคนตกปลา

วันนี้ได้พักหนึ่งวัน โกทูทะเล ไปดูวิธีตกปลาแปซิฟิก

Chapter III : เราไม่เคยพูดซาโยนาระ

EP12 : ออกงานดนตรี

เพราะโฮสต์เป็นนักดนตรี เราเลยได้เป็นลูกมือ ตื่นเต้นทุกครั้งกับการเจอคนเยอะๆ

EP13 : กิจกรรมปลายเทอม ของโรงเรียนมัธยม

ทุกๆปี โรงเรียนมัธยม เด็กๆและครูจะช่วยกันจัดงานเทศกาล โอกาสดีที่เราจะได้รู้ว่าพวกเขาทำอะไรกันบ้าง

EP14 : ต้มยำกุ้ง

สิ่งสำคัญของการเชื่อมสัมพันธ์ก็คงจะต้องเป็นการทำอาหารประจำชาติ ต้มยำกุ้ง (ฉบับญี่ปุ่น)

EP15 : รุ่งสางของวันใหม่

วันสุดท้ายแล้วของการใช้ชีวิตอยู่กับโฮสต์ เรื่องราวถูกถักทอในความทรงจำ พร้อมทั้งความรู้สึกที่เชื่อมโยงเราไว้

แต่การเดินทางของผมยังไม่สิ้นสุด มันต้องมีอีก !!

ใกล้ถึงเวลาต้องจากกันแล้ว ผมอยากตอบแทนอะไรโฮสต์สักหน่อย

และผมก็คิดมาแล้วว่ามันต้องเป็นสิ่งนี้เท่านั้น

สิ่งที่บ่งบอกได้ถึงวัฒนธรรมไทย ใครๆก็ต้องรู้จัก

มันคือ “อาหารไทย” นั่นเอง

จะฝรั่ง แขก หรือคนชาติไหนมาเที่ยวเมืองไทย

พลาดเมนูนี้ไปถือว่ายังมาไม่ถึง เรียกได้ว่ามันคือเมนูประจำชาติ

ถ้าพูดถึงอาหารญี่ปุ่น หลายคนคงนึกถึงซูชิ

แล้วถ้าเป็นอาหารไทย คุณจะนึกถึงอะไรเป็นสิ่งแรก

“ต้มยำกุ้ง” .....แน่นอน มันเป็นอาหารขึ้นชื่อ รวมถึงเรื่องราวโด่งดัง ที่ชายคนหนึ่งไปตามหาช้าง

ยิ่งทำให้อาหารชนิดนี้เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายในต่างประเทศ

“ต้มยำกุ้ง กูอยู่ไหน!!” กลายมาเป็นวลีเด็ดของคนต่างชาติไปซะแล้ว

ก่อนมาที่นี่ผมจึงได้ศึกษาวิธีการปรุงต้มยำกุ้งให้ได้รสชาติไทยแท้ๆ

เปรี้ยว เผ็ด เค็ม หวาน ครบรส!! ลองทำตอนอยู่ไทยไปแล้วครั้งหนึ่ง

รสชาติที่ออกมาก็พอใช้ได้ ผมจึงมั่นใจมากว่ามันจะต้องทำให้โฮสต์ประทับใจ

ว่าแล้วผมก็มุ่งหน้าไปซื้อวัตถุดิบสำหรับทำเมนูสูตรพิเศษนี้

ผมเลือกซื้อของตามรายการที่จดไว้

ปรากฏว่า วัตถุดิบต่างๆที่ต้องใช้ มันไม่มี ใช่แล้ว มันไม่มี!!!

แย่แล้ววะ คืนนี้โฮสต์ไม่ได้ทำอาหารไว้เผื่อ เพราะคิดว่าจะรอชิมรสชาติอาหารไทยจากผม

ผมก็ดันรับปากไปแล้วว่า ต้องเป็นต้มยำกุ้งเท่านั้น แต่จะทำยังไงดี ในเมื่อเราไม่มีวัตถุดิบ

ต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ต้องใช้อะไรที่แทนกันได้แล้วล่ะ

ผมเดินหาอีกรอบในโซนขายผัก จนได้สิ่งที่คิดว่าสามารถทดแทนกันได้

ส่วนผสมในการทำต้มยำกุ้งหลักๆก็จะมีดังนี้

กุ้งกุลาดำตัวใหญ่ - ได้กุ้งลายเสือ

เห็ดฟาง - มีขาย

พริกขี้หนู - ได้พริกหวานมาแทน

ใบมะกรูด - ไม่มี

ข่า - ไม่มี

ตะไคร้ - โชคดีมาก ที่บ้านโฮสต์ปลูกไว้

ผักชี - หน้าตาไม่คุ้น แต่คิดว่าใช่ผักชี

น้ำพริกเผา -ไม่มี

มะนาว – ได้เลม่อน

กะทิหรือนมข้นจืด - มีในตู้เย็น

น้ำซุป - ได้ก้อนซุปแบบจีนมา ไม่รู้จะใช้แทนได้มั้ย

เมื่อได้ของที่(เกือบ)ครบแล้ว ผมก็ลงมือทำทันที

โฮสต์มาแอบดู บอกว่าผมใช้มีดในการแล่กุ้งได้เก่ง

จริงๆผมเป็นคนชอบทำอาหาร แต่ครั้งนี้ตั้งใจทำเป็นพิเศษ

หน้าตาอาหารที่ออกมาไม่เหมือนต้มยำกุ้งเท่าไหร่ แต่รสชาติ.....

เชี่ย! หวานมาก.....หวานแบบว่า มึงเอาไปเสิร์ฟเป็นของหวานได้เลย

มันต้องเป็นเพราะอีก้อนซุปของจีนแน่ๆ แบบนี้มันไม่ใช่ต้มยำกุ้งแล้ว

ขืนให้กินแบบนี้ มีหวังเข้าใจผิดว่าต้มยำกุ้งไทยรสชาติห่วยแตกแน่ๆ

ทันใดนั้นเอง ผมก็หยิบเลม่อน มาใส่เพิ่ม 1 ลูก 2 ลูก 3 ลูก ..บ้าเอ้ย!! เลม่อนประเทศนี่มันไม่เปรี้ยวเลยเหรอ

ผมใส่ไปถึง 7 ลูก ฮ่าๆๆๆๆ ตามด้วยน้ำส้มสายชู แล้วก็...ใส่พริกเพิ่มไปอีก เยอะๆๆๆๆ

เพราะว่าพริกหยวกมันเผ็ดนิดเดียว ผมจึงใส่ไปเยอะมาก

และโชคดีได้กลิ่นตระไคร้มาช่วย ทำให้ดูเป็นต้มยำขึ้นมาหน่อย

ปรุงรสอยู่นานมาก ให้ใกล้เคียงกับรสชาติที่เคยกิน แต่ก็ไม่ใกล้เลย..

ไปๆมา หน้าตาต้มยำกุ้งเหมือนเอาผักมารวมๆกัน แล้วเอากุ้งวางด้านบน ฮ่าๆ

แต่สุดท้าย ก็เป็นที่น่าพอใจ

ต้มยำกุ้ง สูตรใหม่ ปรับรสชาติผสมผสานของไทยให้เข้ากับญี่ปุ่น

ผมโม้กับโฮสต์ไปแบบนั้น ดูเหมือนทุกคนก็ดูจะเชื่อ ฮ่าๆ

แต่สิ่งที่น่าตกใจคือ ทุกคนบอกว่ารสชาติดีมาก อร่อยมาก

ผมก็ไม่รู้นะว่าเขาแกล้งชมเพราะเห็นเราตั้งใจทำรึเปล่า

แต่ทุกคนกินจนหมดหม้อ โดยเฉพาะโฮสต์คุณพ่อ ซดน้ำ ซู้ดๆ ยังกะกินราเมง

ผมรู้สึกโล่งอกกับต้มยำกุ้งสูตรพิสดารนี้

Writer :: auimeesri

อุ้ย ครับ เรียนจบถาปัตย์ ชื่นชอบการถ่ายรูปเป็นชีวิต ตัดสินใจออกเดินทางตามความฝัน อยากรู้อยากเห็นว่าญี่ปุ่นในอุดมคติเป็นอย่างที่คิดหรือไม่ จนได้พบกับเรื่องจริงและประสบการณ์มากมายที่ทำให้ผมต้องจดจำไปตลอดชีวิต