ชมความน่ารักของ 2 หนูน้อยกับวังโกะนุ่มนิ่ม ‘Standard Poodle’ ยอดติดตาม IG กว่า 5.4 แสนคน

เรื่องราวความน่ารักของ 2 หนูน้อยกับ วังโกะ หรือน้องหมาที่มักจะอยู่ด้วยกัน จนคุณย่าอดแชร์ภาพความน่ารักของหลาน ๆ ลง IG ไม่ได้ จนปัจจุบันมีผู้ติดตามกว่า 5.4 แสนคน ทุกวันที่คุณย่าอัพรูป ก็มีคนมากดหัวใจชอบให้เด็ก ๆ และติดตามเรื่องราวระหว่าง 2 หนูน้อย กับวังโกะสายพันธุ์ ‘Standard Poodle’ ทั้ง 3 ตัว ซึ่งเป็นพุดเดิ้ลขนาดใหญ่ สูงประมาณ 18-22 นิ้ว หนักประมาณ 20 กิโลกรัม นิสัยเฉลียวฉลาด ขี้อ้อน ร่าเริง ขี้เล่น เป็นพุดเดิ้ลร่างหมีที่น่ารัก น่าเอ็นดู เมื่อมาอยู่กับหนู ๆ ภาพความน่ารักจึงเกิดขึ้นมากมาย วันนี้เราจะพารู้จักเรื่องของ 2 หนูน้อยกับวังโกะทั้ง 3 ให้มากขึ้น ผ่านคุณย่าที่เป็นเจ้าของกัน

ช่วยเล่าความเป็นมาของหลาน (2 หนูน้อย) กับ วังโกะให้ฟังหน่อย?

คุณย่า (ทามาเนกิซัง) : หลาน 2 คน หลานสาว ‘มาเมะจัง’ 2 ขวบ เด็กชอบดูแลเอาใจใส่ผู้อื่น หลานชาย ‘มูมุ’ 10 เดือน เด็กยิ้มเก่ง อารมณ์ดีตลอดเวลา ส่วนวังโกะตัวแรก ‘คู’ อายุ 12 ปี ใจดี มีรสนิยม ตัวที่ 2 ‘ริคุ’ อายุ 10 ปี ใจเย็น มาดนิ่ง และตัวที่สุดท้าย ‘กาคุ’ อายุ 2 ปี บ้าพลัง ทุกตัวเป็นตัวผู้

หลานทั้ง 2 กับวังโกะทั้ง 3 สนิทสนมกันมากน้อยแค่ไหน?

คุณย่า (ทามาเนกิซัง) : น่าจะ กาคุ -> ริคุ -> คู ทุกคนก็คงคิดต่างกันออกไป (หัวเราะ) แต่ว่าสายสัมพันธ์ของครอบครัวก็แข็งแกร่งเป็นหนึ่งเดียวกัน แถมกาคุกับริคุยังชอบไปนอนข้างหลานด้วยบ่อย ๆ

อะไรคือเหตุผลในการเริ่มเลี้ยง Standard Poodle?

คุณย่า (ทามาเนกิซัง) : เริ่มแรกอยากได้วังโกะที่ดูไม่เหมือนใคร สีดำ ขนไม่ร่วง แต่จากหาข้อมูลของลูกชายทำให้ฉันได้เจอ และใจฉันโดนน้องหมาขนปุกปุยขโมยไป นั่นก็คือ Standard Poodle ที่อยู่ด้วยในวันนี้

ปกติพวกวังโกะกินอะไรกัน?

คุณย่า (ทามาเนกิซัง) : ปกติแล้ว พวกวังโกะก็จะกินอาหารโฮมเมด มีเนื้อหั่นชิ้นเล็ก ๆ ให้ทานง่าย เติมด้วยผัก ปลาป่นและน้ำเคี่ยว ต่อด้วยใส่ข้าวผสมลงไป จริง ๆ แล้วก็ไม่ได้มีของที่ไม่ชอบ ชอบทุกอย่างก็สามารถใส่ลงไปได้หมด แต่เหมือนจะชอบมันเผาเป็นพิเศษ

แล้วปกติพวกวังโกะชอบทำอะไรกัน?

คุณย่า (ทามาเนกิซัง) : ก็จะเล่นกับมาเมะจัง วิ่งเล่นนอกบ้าน เล่นบอล โยนจานร่อน ในวันที่ฝนตกก็จะเล่นซ่อนแอบกันในห้อง ซ่อนของบ้าง ที่เหลือก็น่าจะเป็นการนอนซะเยอะค่ะ

ปกติก็จะดูน่ารักดี แต่ขนาดใหญ่อย่างงี้ก็น่าจะลำบากอยู่ใช่มั้ย?

คุณย่า (ทามาเนกิซัง) : ถึงจะน่ารักแต่ก็ยังเป็นน้องหมาตัวใหญ่ ตอนที่ยังเด็กก็พยายามให้ได้เข้าสังคมเยอะ ๆ ให้เจอ ให้ได้ยินเสียงเยอะ ๆ เป็นเรื่องที่สำคัญมาก เพื่อที่โตขึ้นจะได้เข้ากับคนง่าย เป็นมิตร ไม่ตื่นที่ ไม่ตกใจง่าย เป็นเด็กดี เพราะงั้นประสบการณ์นั้นสำคัญมาก