ผู้หญิงที่ถือกำเนิดในปี 1935 มีเสียงเพลงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เพราะพ่อของเธอเป็นคนตีกลองวงแจ๊ส แต่อายุงานอาชีพของเขาก็แสนสั้น เนื่องจากญี่ปุ่นเข้าสู่สงครามโลก ครั้งที่ 2 และตอนนั้นดนตรีแจ๊สกลายเป็นเรื่องต้องห้าม
อย่างไรก็ดี ความหลงใหลในดนตรีของอิวามุโระไม่ได้หายไปไหนเลย เด็กผู้หญิงในตอนนั้นยังคงเปิดเครื่องเล่นแผ่นเสียงเปิดเพลงแจ๊สโดยใช้ผ้าห่มคลุมเพื่อให้เกิดเสียงน้อยที่สุด หลังสงครามจบลงพ่อของเธอจึงได้เริ่มเปิดร้านเกี๊ยวซ่า และไม่เคยกลับไปในเส้นทางดนตรีอีกเลย คงไม่แปลกหากดนตรีที่เปิดเคล้าคลอในร้านคือเพลงแจ๊ส ในสายตาลูกค้าอาจจะรู้สึกว่าไม่ค่อยเข้ากัน ทว่าถ้ารู้เรื่องราวของครอบครัว “อิวามุโระ” ก็จะเข้าใจ
เธอทำเกี๊ยวซ่ามาตั้งแต่อายุ 19 ในร้านที่พ่อของเธอปั้นมากับมือเมื่อ 60 ปีก่อน ด้วยทักษะที่สามารถจดจำและทำได้หลายเมนูในเวลาเดียวกัน
หลังจากการสูญเสียสามีอันเป็นที่รัก คุณอิวามุโระ ในช่วงวัย 70 เริ่มสนใจในการเป็นดีเจและใช้เวลาร่วมปีไปกับการเป็นลงเรียนหลักสูตรการเป็นดีเจจากโรงเรียนท้องถิ่น ด้วยการแนะนำจากเพื่อนชาวฝรั่งเศส เจ้าของคลับที่คุณอิวามุโระทำการแสดงในปัจจุบัน
ทุกวันนี้ฝีมือการเป็นดีเจของเธอ ทำให้ได้รับเชิญออกงานบ่อย ๆ บางทีก็ไปไกลถึงฝรั่งเศส แต่ความฝันที่แท้จริงของเธอคือการได้ไปทำการแสดงที่มหานครนิวยอร์ค นอกจากนี้เธอยังคิดอยากกลับไปเรียนขี่ม้าและเรียนเล่นเชลโล
