Uguisudani ย่านที่อยู่อย่างยิ้มๆ ของชาวนักยิ้ม เพื่อการนัดยิ้ม กับสถานีที่มีคนขึ้นลงน้อยที่สุดของรถไฟสาย Yamanote

ตอนหาบ้านที่โตเกียว ด้วยความที่ทำงานอยู่ที่สถานีโตเกียวและเป็นคนขี้เกียจไม่อยากเปลี่ยนรถไฟอยากนั่งต่อเดียวถึง

ก็เลยบอกบริษัทหาบ้านว่า อยากได้บ้านที่ไม่ต้องเปลี่ยนรถไฟนั่งต่อเดียวถึงและอยู่ไม่ไกลจากสถานีมาก ก็ไปดูมาหลายๆ ที่ทั้งรถไฟสายนั้นสายนี้

มาถูกใจบ้านที่สถานีนี้ครับ ห้องใหม่ สภาพดีเพิ่งสร้างปี 2006 แอร์ใหม่กริ๊บ มีประตูแยกห้องครัวกับห้องนอน ห้องน้ำขาวจั๊วะ มีออโต้ล็อกที่ประตูด้านล่าง

(สภาพห้องผู้เขียนเองครับ ตอนย้ายมาใหม่ๆ ก็แบบนี้แหละครับ มันก็จะคลีนๆ หน่อย สภาพตอนนี้ก็ไม่ต้องพูดถึงเนอะ)

แต่ทุกอย่างย่อมมีข้อดีข้อเสียครับ...นั่นคือ

เลิฟโฮล้อมบ้านโว้ยยยยยยยยยยย

ไม่ได้ล้อมธรรมดาด้วย ล้อมมันทุกด้านของตึก

ตั้งแต่ทุกซอยข้างเคียงและจนไปถึงทุกอณูหลืบของสภาพแวดล้อมการอยู่อาศัย

มีชาวเน็ตญี่ปุ่นได้ทำรูปอธิบายรถไฟสายยามะโนเตะแต่ละสถานีว่ามีอะไรเด่นๆ บ้างดังนี้

ลูกศรสีแดงทางขวาไหมครับนั่นแหละครับสถานี Uguisudani

พร้อมคำอธิบายว่า “ラブホ” อ่านว่า "ละ-บุ-โฮ"

ย่อมาจากคำว่า Love Hotel ครับ

Love Hotel ไม่ได้แปลตรงตัวว่า โรงแรมแห่งความรัก

แต่เป็นภาษาอังกฤษแบบญี่ปุ่นที่ต้องแปลอีกที

แปลไทยว่า “โรงแรมม่านรูด”

โด่งดังขนาดเป็นอิมเมจภาพจำของคนญี่ปุ่นไปเลยกับสถานีนี้

ผู้เขียนเคยถูกเพื่อนคนญี่ปุ่นถามในวงสนทนา

เพื่อน : นายบ้านอยู่แถวไหนอ่ะ?

ผู้เขียน : อ๋อ บ้านเราอยู่สถานีอุกุยสุดานิ

เพื่อน : แถวนั้นเลิฟโฮเยอะเนอะ

ผู้เขียน : ล้อมบ้านเลยโว้ย TT

หลังจากที่อาศัยอยู่ในย่านนี้มาได้ประมาณ 4 เดือนแล้ว

ก็เริ่มศึกษาว่ามันมีกิจกรรมอะไรเกิดขึ้นบ้างในสภาพแวดล้อมของที่อาศัยครับ

เป็นสถานีที่ช่วงเช้ากลางวันจะไม่ค่อยมีคนลง

มีคนลงก็ลงกันแบบหย่อมแมว 2-3 คนไม่เกินนี้

ตะวันลาลับขอบฟ้าเทเลทับบี้ต้องจากลา ก็ถึงมาช่วงเวลาไพร์มไทม์ครับ

ในตอนเย็นถ้าออกมาจากสถานีทางออกเหนือ ก็จะเห็นได้ว่า

ลุงซารารี่แมน, หนุ่มใส่สูทวัยทำงาน, สาวสูงวัยดูแล้วน่าจะประมาณ 30-38 ปี, สาวๆ วัยรุ่น มายืนรออะไรสักอย่างโดยมีจุดหมาย

บางคนก็สูบบุหรี่รอ บางคนก็เล่นโทรศัพท์มือถือฆ่าเวลา เป็นพฤติกรรมปกติของผู้คนในละแวกนี้ที่ผู้เขียนสังเกตได้ครับ

เนื่องจากเป็นทางที่ต้องเดินกลับบ้านทุกวัน

เส้นทางระหว่างทางเดินกลับบ้าน

แฟนซีเหลือเกิน...

ก็จะเห็นว่ามีหนุ่มสาวจูงมือกันเดินเข้าโรงแรมแบบนี้

แบบนี้

สาวสูงวัยเดินเข้าออกโรงแรมกับลุง บ้างก็เดินออกมาคนเดียว

สาวๆ วัยรุ่นเดินออกมาจากโรงแรมในรูปแบบเดียวกับบรรทัดบน

มีรถยนต์มาจอดหน้าโรงแรมเพื่อรับ-ส่งสาวๆ เหล่านี้

เป็นกิจกรรมที่เห็นได้ตามปกติเวลาเดินกลับบ้าน

โรงแรมนึงชื่อ รูนะ

อีกโรงแรมชื่อ ซี๊ด

ทำดีครับทำดี

เพราะ “การนัดยิ้ม” เป็นกิจกรรมที่ขับเคลื่อนเศรษฐกิจในย่านนี้ครับ

ขั้นตอนการนัดยิ้มสามารถสรุปเป็นขั้นตอนได้ง่ายได้ตามนี้ครับ

อยากยิ้ม → ติดต่อนัดยิ้ม → เจอคนที่นัดยิ้ม → ไปสถานที่ยิ้ม → ยิ้ม → แยกย้ายด้วยรอยยิ้ม

การนัดยิ้มมีหลากหลายประเภทครับ

สามารถจำแนกประเภทการนัดยิ้มได้โดยสังเขปดังนี้

1. คู่รักจูงมือเข้าโรงแรมไปยิ้มกันตามปกติ

2. นัดยิ้ม บ้างก็มาจากแอปพลิเคชันนัดยิ้มทั่วไป บ้างก็จ่ายเงินยิ้ม (ก็อย่างที่เห็นมารอกันหน้าสถานีตอนเย็นๆ นั่นแหละ)

3. บริการส่งรอยยิ้มถึงที่หรือที่คนญี่ปุ่นเรียกว่า เดลิเวอรี่ (ที่เห็นมารถยนต์มารับ-ส่งหน้าโรงแรม)

ถึงแม้ว่าจะเป็นย่านที่มีลักษณะแบบนี้ แต่ก็เป็นย่านที่ปลอดภัยครับ

ไม่กิจกรรมการเสนอขายบริการยิ้มตามถนนให้เห็นเลย

ใครอยากซื้อขายรอยยิ้มไปตกลงกันมาจากที่อื่นก่อน

ตรงนี้เป็นสถานที่ปลายทางก่อนจากกันด้วยรอยยิ้ม

Uguisudani เป็นสถานีที่อยู่ทำเลที่ค่อนข้างดีครับ เงียบไม่วุ่นวาย

ราคาที่พักไม่แพง เพราะไม่ใช่สถานีดัง ทำให้ราคาของกินไม่แพง

Uguisudani เป็นสถานีถัดจาก Ueno ย่านที่พักยอดฮิตของคนไทย

ถ้าเป็นคนชอบเดินก็สามารถเดินไป Ueno ได้เลยโดยระยะทางแค่ 1.3 กิโลเมตรเท่านั้นเอง

ใช้เวลา 15 นาทีนั่งรถประจำทางไปวัดเซนโซจิหรืออะซากุสะ

เดิน 15 นาทีก็ถึงรถไฟใต้ดิน Hibiya line สถานี Iriya ที่สามารถนั่งไป Roppongi ได้