When I was in Tokyo #14 : เม้ามอยเพื่อนรัก

หลังจากมาถึงไทยเราก็เปิดอัลบั้มภาพที่เพื่อนๆ ทำให้ก่อนกลับ เราดูด้วยความคิดถึง ในนั้นเป็นภาพความทรงจำตลอด 1 ปีที่เราได้ทำอะไรหลายอย่างกับทุกคน ในที่นี้มีหลายคนที่เราอยากพูดถึงแต่คงพูดถึงได้ไม่หมดจริงๆ จนถึงทุกวันนี้เราก็ยังรู้สึกขอบคุณทุกคนจากใจที่ทำให้เราได้มีความทรงจำที่ดีมากๆ ครั้งหนึ่งในญี่ปุ่น และยังคงรอคอยที่จะพบกันอีกครั้งนะ 🙂

Baifern : ตอนเห็นรูปโปรไฟล์ในไลน์ครั้งแรกก็รู้เลยว่าไลฟ์สไตล์เราคงต่างกัน นางดื่มเก่ง ในขณะที่เราดื่มเหล้าไม่เป็นเลย แต่เรากลับเข้ากันได้ดีมากๆ มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ต้องไปกินเลี้ยงกับที่ทำไบต์ ไวน์ในแก้วหมดเมื่อไหร่เทนโจก็จะพยายามรินให้ใหม่ทุกครั้ง แต่เชื่อไหมว่าแก้วที่หมดๆ ไปน่ะเพราะใบเฟิร์นดื่มให้ นางจะคอยถามเราว่าไหวไหม? หรือไม่ก็คอยแนะนำว่าดื่มแบบไหนถึงจะไม่เมา บอกเลยว่าการได้รู้จักคนๆ นี้คือการเปิดโลกอย่างแท้จริง ขอบคุณน้า >3<

Hitomi chan : ความน่ารักของนางคือเป็นผู้หญิงสายมโน มักจะชอบสงสัยนั่นนู่นนี่ตลอดเวลา นางบอกว่าอยากจะได้แฟนเป็นคนต่างประเทศ ไม่เอาคนญี่ปุ่น 5555 นั่นเลยเป็นสาเหตุให้เราสนิทกันด้วยเรื่องหนุ่มๆ แถมยังมาส่องเฟซบุ๊กดูเพื่อนหล่อๆ ของเรา ให้เราแนะนำให้อีก ตอนแรกก็ดูสนใจผู้ชายเอเชียอยู่หรอก แต่ไปๆ มาๆ ตอนนี้กลับมีแฟนเป็นหนุ่มฝรั่งซะงั้น

Yuichiro : เราเจอกันตอนที่นางเพิ่งกลับมาจากไปฝึกสอนที่จังหวัดน่าน และบอกเราว่าเคยเจอกันที่งาน J-Fest ก่อนที่เราจะมาญี่ปุ่นแค่เดือนเดียว แต่เราจำนางไม่ได้ 5555 นางเป็นผู้ชายมุ้งมิ้ง ชอบปอมปอมปุรินและของหวาน นางดูแลเรากับใบเฟิร์นดีมากๆ มักจะชวนไปเที่ยว พาไปเจอเพื่อน ที่น่ารักคือนางพยายามจะพูดภาษาไทยแม้จะผิด เราเลยได้เป็นครูสอนภาษาไทยให้ไปโดยปริยาย ตอนนี้แม้ว่านางไม่ได้เดินตามสายอาชีพครูอย่างที่ตั้งใจไว้ แต่ก็ได้เป็นพนักงานเงินเดือนและได้ย้ายไปอยู่จังหวัดนาโกย่าเรียบร้อยแล้ว

Ikumi : เรากับอิคุมิเจอกันครั้งแรกตอนที่นางมาแลกเปลี่ยนที่จุฬาฯ และยังได้เต้นด้วยกันที่งาน J-Fest และเพราะว่านางเป็นเพื่อนกับยูอิจิโร่ก็เลยได้เจอกันทั้งหมดในวันนั้น (ยังคงยืนยันว่าจำไม่ได้) พอเรามาญี่ปุ่นได้ 2-3 เดือนอิคุมิก็เพิ่งกลับมาญี่ปุ่น ทีนี้เราเลยได้เจอกันแบบเป็นแก๊งกับยูอิจิโร่บ่อยๆ อิคุมิเป็นอีกคนนึงที่พอรู้ภาษาไทยอยู่บ้าง และฝันว่าอยากเป็นครูอย่างจริงจัง จนถึงตอนนี้นางมาสอนที่ไทยแล้ว 1 ปี และเพิ่งจะเริ่มเข้าเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยต่ออีก 2 ปี

Kanako : คานาโกะถือว่าเป็นรุ่นน้องของเพื่อนๆ เรา และจะเป็นคนที่ดูแลรุ่นน้องของเราในปีต่อไป นางเป็นคนเดินเข้ามาทำความรู้จักเราและใบเฟิร์นก่อนในงานสังสรรค์เด็กแลกเปลี่ยน นางเป็นสาวชาวฮิโรชิม่าที่ตลกมาก เราเคยพานางไปทานข้าวที่ทำไบต์เราครั้งนึง หลังจากนั้นนางก็ติดใจและมักจะไปเจอกันที่นั่นประจำ หลังจากกลับไทยคานาโกะก็บินมาหาและได้ไปเที่ยวด้วยกันอีกครั้ง เราตั้งใจว่าถ้าเราได้กลับไปโตเกียวก็คงจะได้นัดเจอกันอีกแต่น่าเสียดายที่ตอนนี้นางกลับไปทำงานที่บ้านเกิดแล้ว แต่ไม่เป็นไร ไว้ไปเที่ยวที่ฮิโรชิม่าก็ได้เนอะ